Galeon o szarych żaglach powoli dobił do portu. Mieszkańcy byli zadowoleni na jego przybycie, co dawało mu dodatkową przewagę. Kiedy trap powoli uderzył o molo - ten zszedł powoli, a biały płaszcz marynarki powiewał na jego barkach. Na jego twarzy gościł spokojny, lekki uśmiech. Trzymając dłonie w kieszeniach spróbował odnaleźć wzrokiem delegację, przywódcę wioski, albo kogokolwiek innego kto wyszedłby go przywitać czy osobiście chciał coś wymyślić. Mężczyzna szedł dumnie, a płaszcz na jego ramionach falował delikatnie gdy wiatr od lądu lekko płynął w jego kierunku. Przystanął w końcu i wciąż trzymając ręce w kieszeni oczekiwał jakiegoś przywitania.

Słaby uśmiech na ustach kapitana nie znikał, powoli jednak zmrużył oczy. W tym samym momencie różnoraka załoga, bardzo milkliwa, ubrana jednakowo - w mundury Marines. Ustawili się oni w szereg - każdy z karabinem przy ramieniu. Była to standardowa procedura, którą robili marynarze. Sam kapitan po chwili uśmiechnął się nieco szerzej.
- Wójcie, przecież wiesz, że nie pijam, ale moja załoga raczej da sobie z tym radę, prawda?
Kapitan po chwili przyjął bukiet kwiatów i trzymając go w jednym ręku począł iść przed siebie, mijając tłum niższych od siebie. Lubił to miejsce, było tym miejscem gdzie się narodził... Tym miejscem gdzie tak wiele osób go znało... Tym miejscem gdzie ktoś ewentualnie mógł szukać o nim informacji i je... Znaleźć. Kapitan doszedł więc do wniosku iż trzeba będzie coś na to uradzić, lecz pierw - zabawa.

Uśmiech zagościł na twarzy kapitana gdy został tak bezpardonowo zatrzymany. Siedząc tak przyglądał się dowódcy sił przeciwnika po czym zaraz przyklasnął kilka razy.
- No proszę, proszę... Czy to nie ty Jack? Życie nie było dla Ciebie łaskawe, czyż nie?
Powoli wstał, nie przejmując się ani jednym karabinem wymierzonym w jego osobę. Zaśmiał się cicho po czym odgarnął włosy do tyłu, powoli nałożył czapkę i spojrzał na swojego adwersarza.
- Naprawdę uważasz, że przybywając tutaj nie spodziewałbym się takiego przywitania? W całej wiosce rozlokowane są ładunki wybuchowe, jeden fałszywy ruch, a całe to miejsce wyleci w powietrze.
Stojąc już, powoli zaczął iść w jego kierunku. Zastanawiał się czy potraktuje jego słowa jak blef czy jednak uwierzy i ułatwi mu tym samym zadanie.

Stał sobie opierając dłoń na biodrze. Zastanawiał się co też Jack wymyśli tym razem. Jednak po chwili zewsząd oraz z samego okrętu rozległy się trzaski zamykanych i ładowanych zamków karabinowych. Kapitan roześmiał się głośno po chwili poważniejąc i mierząc kapitana marynarki kąśliwym spojrzeniem.
- Jesteś bezczelny i nie stanowisz żadnego wyzwania... Twoich ludzi mogą być maks dwie setki, moich jest trzykrotnie więcej. Twoi ludzie są wrażliwi, odczuwają strach, głód, zimno i co najważniejsze... Ból.
Po chwili do kapitana podszedł jeden z jego marynarzy wręczając mu jego karabin, załadowany i przygotowany do strzału.
- Jeżeli naprawdę chcesz patrzeć jak twoja stara załoga morduje obecną, a gdy już niedobitki zostaną uzupełnione przez kolejnych poległychw ich miejscach zabiorę wam nie tylko amunicję, jedzenie i broń. Zabiorę wam światło i możliwość życia w dzień... Już nigdy nie ujrzycie słońca. Tego chcecie Marines!?
Jego słowa były dobrze słyszalne, chciał wywołać strach, zwątpienie i zasiać jak największą rozpacz. Kilku marynarzy ustawiło się wokół kapitana jako żywa tarcza.
- Ale jednak dam ci wybór Jack... Stań ze mną do pojedynku, a jeżeli wygrasz - udam się z tobą do Impel... Co ty na to?

Kapitan radośnie przyklasnął po czym przeładował swój karabin. Oparł kolbę o stopę i przyglądał się uważnie kapitanowi.
- Ludzie, zróbcie miejsce, w końcu przyda nam się troszkę miejsca.
Machnął dłonią by ludzie się rozeszli. Sam kopnął jeden ze stołów by ten stworzył swego rodzaju barykadę.
- Wybierz sobie broń Jack...

Kapitan pokiwał tylko głową z dezaprobatą. Biedny człowiek, zawsze wszystko rozwiązywał siłą. Gdyby był inteligentniejszy to zapewne zaszedł by dalej... No ale cóż. Ysil zamknął oczy by po chwili głośno wyszeptać.
- Kage Kage no Shokushu...
Macka z cienia jednego ze stołów powoli zaczęła oplatać nogi jego przeciwnika, na tyle luźno by nie zauważył i zaczął szarżować - pętla zaciśnie się dopiero gdy ten ruszy do ataku. Sam kapitan z kolei powoli usiadł na stołeczku, oparł karabin o przewrócony stół i zdjął opaskę z prawego oka odsłaniając Martwe Oko... Powoli przycisnął je do lunety i udając, że celuje, obserwował swego przeciwnika.

Chwila nieuwagi mogła go sporo kosztować, jednak macka pełzła dalej by opleść kapitana w pasie i po chwili zacisnąć się na szyi. Lecący stół został poddany szybkiej analizie, która zakończyła się słowami.
- Kage Kage no Ken
Kolejna macka wystrzeliła, uformowana w ostrze - tak by rozciąć stół w locie by poleciał na boki. Macka z kolei miała za zadanie pociągnąć przeciwnika do podłogi i unieruchomić go - oplatając go dalej.