Cała karta postaci bardzo mi się podoba tylko zastanawia mnie para rzeczy jeżeli chodzi o owoc.

1. Czy jeżeli przez jego iluzje przejdzie woda to stanie się znowu materialny ??
2. Czy ma ograniczenie jeżeli chodzi o ilość rzeczy przez ciebie zebranych ??
3. Czy możemy zrobić ograniczenie czasowe jeśli chodzi o używanie mocy tak żeby inni mieli jakieś szanse a ty też nie był zbytnio ograniczony tak poniżej 1 minuty ??

Przeczytałem uważnie całą tę poprawkę do konstyt... Karty postaci i nadal nie uważam, że poprawki są adekwatne do sytuacji. Skąd wzmianka o zaburzaniu czasoprzestrzeni? Stąd, że mamy tu do czynienia z planarnymi pierdołami. Sam napisałeś, że owoc umożliwia przenoszenie się do innego planu. Tylko czemu tutaj akurat ma być pusto? Osobiście przypomina mi to bardzo moc Nightcrawlera z X-Menów, który był synem czarta i potrafił się przenosić między Otchłanią a Planem Materialnym. Pamiętam, że kiedy jeden z tamtejszych brainiaców podczepił mu taki dynks - to on odkrył, że łazi przez plany i wywlókł wtedy kilka nieprzyjemnych stworów.

Do czego dążę... Bo ja w tych mocach nie widzę niczego negatywnego, a jak wspomniałeś o tym połowicznym zapotrzebowaniu względem fizjologii, to po prostu oplułem klawiaturę ze śmiechu. Rzecz jasna niedosłownie. Gdybyś wprowadził poprawkę do tego wymiaru, bo w końcu jest to Diabelski Owoc. Niech planem na który się przenosisz będzie plan niegościnny jak Limbo, Otchłań czy Piekło... Coś co jest związane z czymś niebezpiecznym - jeżeli każda podróż doda nieco ryzyka, postać nie będzie z niego zbyt długo, czy często korzystać co pozwoli zbalansować owe i tak dość potężne zdolności... Dlaczego potężne? Otóż twoja moc w bardzo wygodny sposób pozwala ci się uchronić przed akcją w stylu "wpadam do wody i tonę", bo możesz sobie zniknąć do wymiaru dokładnie w momencie w którym jesteś tuż nad wodą. Tak samo uwięzienie cię w jakikolwiek sposób jest niemożliwe, chyba, że znalazłby się ktoś kto zrobi wynalazek/ma odpowiedni owoc który uniemożliwia podróże międzyplanarne, astralne itd itp.

Co do wniosku pt. "zamoczony przedmiot nie może zostać porwany do wymiaru". Dodajmy do tego inną fajną rzecz... A co jeżeli w tym "niegościnnym" wymiarze coś zginie? Albo zostanie zniszczone? A może będzie na sobie nosić ślady demonicznej energii? Może po powrocie wypaczy miejsce skąd zostało wzięte? Możliwości jest wiele, a ja mogę je mnożyć... Bo wyobraźnia nie zna granic, a ja jestem znany z wielu szalonych pomysłów.

A teraz przerwa na opinię, czyli pan Kapitan wypowiada się na temat gracza.

Gdybym mój drogi miał w kilku, ścisłych słowach określić twoje zachowanie - to stwierdziłbym, że jesteś za głupi, butny i naiwnie przekonany o swoich zdolnościach literackich, które uważasz, że są wykładnią poprawności twojej racji... Ale jako, że jest 3 w nocy, a ja nie mam co robić, pozwolę sobie napisać dłuższy, kompleksowy komentarz co do postawy gracza.

Obecny tutaj petent jak sam stwierdził:

"W końcu widzę, że się wzięliście porządnie za sprawdzanie kp, bowiem uważnie przejrzałem resztę tematów, a tam polecieliście na odwał totalny. Cały dzień układałem tą kartę i dałem ją w dokładnie takiej postaci, w jakiej ja sam bym wywalił kupę rzeczy. "

Po pierwsze: nowy użytkownik, który przychodzi do nas świeżo na forum, nie znamy go (przynajmniej ja nie znam) osobiście, nie możemy więc określić jego codziennego nastawienia, charakteru i sposobu odnoszenia się do ludzi. Osoba użytkownika więc na samym początku zwraca uwagę, że "polecieliśmy na odwal". Żeby więc osoba nie czuła się pokrzywdzona, obiecałem sobie, że przewertuje osoby kartę postaci od góry do dołu i na poważnie wezmę się za jakiekolwiek niuanse, jakie mogłyby urągać zasadom forum lub mniej lub bardziej pisanym zasadom RPGów. W końcu osoba winna zdawać sobie sprawę z tego, że nam jako grupie operatorsko-regulacyjnej tego forum musi zależeć na jak najsprawiedliwszym podziale ról, w jakie wcielają się przeciętni użytkownicy.

Po drugie: osoba wyraźnie stwierdziła, że początkowo dała nam do rozpatrzenia CELOWO spreparowaną kartę postaci, która zawierała błędy i nagięcia zasad, o których osoba miała pojęcie. Toteż od razu wskazuje to na nieczyste i wybitnie szemrane intencje osoby, jako, że stara się przemycić umiejętności by przechytrzyć poprzez zaakceptowanie takowych przez kadrę operatorską. Słowa osoby są tego jawnym dowodem, a gdyby nie moja dociekliwość, zapewne wiele z tych "niefrasobliwych" umiejętności i mocy zostałoby zaakceptowane. Tutaj osoba musi komentującemu wybaczyć, ale komentujący operator jest wybitnie przeciwny robieniu postaci, które aspirują do boskości.

Po trzecie: śmiem twierdzić iż osoba wyraźnie kpi z umiejętności osądu operatorów tego forum i daje temu wyraźne przyzwolenie.

Kolejnym punktem odniesienia niech będzie:

"A co do broni, to rzuć okiem na kartę pewnego pana, co to ma cały statek z 64 armatami, karabin snajperski walący na 1,5km i pare innych zabawek. Później zwracaj uwagę komuś, kto wziął parę sztuk zwykłej broni, głównie białej. Jeżeli chodzi o posługiwanie, to sztylety, reszta wpadła mu w ręce i zniknęła"

Tutaj osoba celowo i z pełną premedytacją zarzuca kadrze operatorskiej brak kompetencji, który nota bene ma zamiar naprawić, poprzez analizę i dokładną korektę omawianej karty postaci. Co do owego komentarza muszę stwierdzić, że osoba celowo wybrała moją kartę postaci, która była pisana w powijakach istnienia forum i ważnym jest, że owa jest do solidnych poprawek z uwagi na błędy kadry operatorskiej (o czym osoba nie mogła wiedzieć, bo pojawiła się na forum niedawno i nie jest na bieżąco ze sprawami decyzyjnymi pośród kadry operatorskiej). Ważnym zaznaczenia jest, że osoba wybrała celowo moją kartę uznając mnie za osobę, która będzie w stanie przechytrzyć osobę użytkownika i udowodnić osobie użytkownika jej błędy oraz w pewien sposób wymóc ukazując owe błędy - tym samym poddając w wątpliwość mój osąd i zdolności decyzyjne. Nie chcąc jednak pogrążać ani atakować osoby użytkownika (w przeciwieństwie do tego co on sam uczynił) nie mam osobie tego za złe.

Moi koledzy z forum znają mnie pod tym względem, wiedzą, że jestem pod pewnymi względami "wrednym sukinsynem", ale z drugiej strony jestem osobą o dużym doświadczeniu, którego moi koledzy nie lekceważą i jak mi się zdaje - respektują - pomimo mojego momentami uszczypliwego i bardzo przykrego charakteru.

A teraz prywatna uwaga do osoby. Jeżeli chciałbym, a chcę i to uczynię, lecz w swoim czasie, wena bowiem musi dojrzewać, napisałbym tak porządną kartę postaci, której przebicie byłoby wyjątkowo trudne. Sam nie lubię komentarzy w stylu tl;dr (too long didn't read) bo sam nie lubię ich czytać. Jednak mam nadzieję, że ta lektura okazała się wyjątkowo pożyteczna.

Powyższy komentarz nie ma na celu zgnoić, obrazić lub w jakikolwiek sposób umniejszyć osobie użytkownika, a jedynie ukazać błędy w karcie postaci oraz w jej postępowaniu względem grupy operatorów forum.

Myśl dnia: Potulne ciele dwie matki ssie.

Ysil, darował byś sobie ten użutkownikowo operatorowy bełkot, bo jest totalnie zbędny :]
Widzę, drugi z mich celów został osiągnięty, czyli zobaczyłem jak się ładnie wykręcasz od delikatnego błędu w postaci totalnego zjechania zdolności postaci kanonicznej, która wcale to nie jest przesadzona w twoim mniemaniu :]
Dobrze, że podkreśliłeś, że mnie nie znasz, bo parę kart wygląda na ewidentnie akceptowane po znajomości.
I tak, zarzucam brak kompetencji tej kadrze o której tak nawijasz, jeżeli chodzi o zaakceptowanie skopiowania mocy z mangi wraz ze sprzętem, z kiepską historią.
Po za tym, jak sam napisałeś, gdybyś chciał, to byś dał kp trudne do przebicia. Czyli tą dałeś na odwal się.

Powtórzę to po raz kolejny. Owoc nie daje wejścia do innego, istniejącego wymiaru, piekła, nieba czy co tam jeszcze. A tworzy pustą sferę, w której nic nie ma, choć nic nie stoi na drodze, by jakiś MG wymyślił przygódkę, w której moc ta wymyka się na moment spod kontroli, wciąga parę pobliskich postaci innych graczy, wraz z samym Yoarashi'm i rzuca w zakamarek tej sfery, którego on jeszcze nie zwiedził. A tam spotkali coś, czego normalnie nie było, inwencja stary, inwencja.
I masz rację co do uciekania przed wodą, bowiem głównym motywem na tą postać, jest działanie w stylu hit and run. Nie ma ona zdolności bojowych, jest do zakradania się, kradzieży, porwań i ucieczek.

Dobrze Ysil, że się tar rozpisałeś, bo muszę przyznać, jesteś pierwszą osobą z for na jakich grałem, która dogłębniej rozpisała się na temat tego co dałem, wytykając kilka rzeczy, wraz z uzasadnieniem wytknięcia. A, ze musiałem cię trochę do tego nakłonić, to inna sprawa.
Dwóch moich znajomych powtarza mi, że bardzo lubię robić sobie wrogów z administracji for na których zaczynam grę. Cóż, może to prawda, ale ja chcę tylko sprawdzić jakie mają podejście, a że wychodzi to nieraz trochę konfliktowo, to cóż, później jest zabawa O ile nie okaże się, że admini to banda zadufanych w sobie snobów, bo i na takich trafiałem.
Nie myśl, że tylko ty masz doświadczenie w sprawie RPGów, moje też sięga nie jednego, dwóch czy pięciu lat, a trochę więcej. Zwykle grałem postaciami dobrymi i miłymi, wesołymi, pomagającymi innym, ale trochę mi się to znudziło. Ta postać jest drugą, no, trzecią, z wrednych jakie stworzyłem dla siebie.

Ciebie nie warto przekonywać :]
Nie masz kompetencji ^^
PO za tym, skoro jesteś jak dziecko, które lubi robić innym na złość, to już nie moja wina, najwyżej mógł bym napisać, że mi cie szkoda.
Ok, niech będzie próżnia, mi pasuje.
Będę używał opcji przemiany ciała w bramy i wciągał wszystko i wszystkich w około, co skończy się unicestwieniem nieszczęsnych ;]
Już wiem do której działki napotkanych bywalców for cię wliczyć, wszystko zgodnie z przewidywaniami, od kiedy tylko zobaczyłem, że zerżnąłeś motyw z mangi.

Ostatnio edytowany przez Yoarashi (28-12-2011 21:18:05)

Ja również odrzucam jeżeli zależy ci na zabawie to zrób postać która nie będzie bogiem w grze. W tym momencie ta postać jest tak wyrąbana w kosmos że jest praktycznie zerowe prawdopodobieństwo że ktokolwiek z obecnych graczy miałby szansę ja nawet drasnąć. Nie wspominając o pokonaniu.

Jeżeli poprawisz częstotliwość użytkowania mocy w zdematerializowaniu ciała tak żeby tu były jakieś ograniczenia to wtedy będę bardziej na tak niż na nie.
I mógłbyś mi wyjaśnić pod jakim względem będzie na ciebie działać morska woda??

Dzięki Aiken za porządną wypowiedź
Ta postać jest do uciekania, miała być niemal nie do pochwycenia, bo to złodziej, skrytobójca bez żadnych wspomagaczy siły bojowej. Jeżeli sam będzie chciał uniknąć ataku, to nie zaatakuje, bo po prostu przeniknie przez cel. Więc to żaden przekoks jak tu powtarzacie, robię postaci z nieraz problematycznymi zdolnościami, ale nigdy nie są one nie do pokonania.

Czyżbyście zapomnieli o takiej drobnostce, jak morski kamień ? Blokuje on moce użytkowników owoców, jeden z motywów, który wpadł mi do głowy przeciw mojej postaci, to zrobione z niego kule do karabinów. Taka owszem przeleci przez niego, niestety razem z ciałem do niego należącym. Wystarczy odrobina pomyślunku, a można skontrować każdą zdolność, chyba, że na prawdę ktoś jakąś niezniszczalność sobie machnie, a nawet takowa musi mieć haczyk.
Ciało tej postaci nie jest samo w sobie przenikalne, co za problem z atakiem z zaskoczenia ? Jedyne w czym ta postać miała być nie do przebicia to uciekanie i infiltracja, to nie wojak do bitki otwartej.

Tak Aiken, w 'trybie bramy' przez ciało Yośka istoty żywe przechodzą bez oporu. Dokładniej chodzi mi tu o stworzenia zwierzęce, rośliny nie mają takiego luksusu.
A czasy pochłaniania przy złapaniu jedną i dwoma rękoma to odpowiednio 6 i 3s, takie podawałem ci gdy jeszcze obmyślałem projekt mocy.
Gdyby jeszcze tak dodać, opcję, gdy ktoś nie ma oporów przed byciem wciągniętym, przykładowo sojusznik, który spada z wysokości, czy na niego spada coś ciężkiego, a Yoa wciąga go by uratować przed rozbiciem o dno przepaści, bądź zmiażdżeniem ? Może powiedzmy, ze Yosarashi musi mieć jakiś przedmiot należący do tych postaci i wtedy może bezzwłocznie ich pochłonąć ? Nie tyczy się to innych, mających opory przed takim obrotem spraw. Takie ''Light Speed Rescue"


Przedmioty pochłonięte wracają na swoje miejsce, tam, skąd zostały zabrane. Dzieje się tak po  7 dniach normalnych, fabularnych, chyba, że w tym czasie Yosiek sam je wyciągnął na chwile i znów 'załadował', wtedy nalicza się od nowa. Dla uściślenia, przedmioty wracają do najbliższego, niezajętego miejsca, by nie było tak, że wnikną w coś itp. A to, że wciągnięta kula armatnia pojawi się nad przechodzącą osobą / przejeżdżającym wozem i spadnie na niego, to już czysty, losowy przypadek

Wzmianka o Morskiej wodzie, też fakt. Choć tu jest trochę pomieszane, nie wiem czy to wyjątek, czy tak jest w każdym przypadku, Croco mógł zostać zraniony / dotknięty zmoczonym przedmiotem, obojętnie jaką cieczą. Zastanawiałem się, czy to szczególny przypadek, czy tak by działało do każdego użytkownika owocu z ciałem stworzonym z jakiegoś materiału, który mógł się rozpadać i scalać na nowo. Tyczy się to też kozaków z owocami logia.
TU uściślił bym, że przedmioty / stworzenia powinny być zamoczone w więcej niż połowie, by nie było jaj, że ktoś zamoczy palec i jest odporny.

Zmiana świata na nieprzyjazny, z podpunktem, że Yosiek pojawia się w bezpiecznym miejscu. Ciekawy motyw, ciekawy. Pod warunkiem, że oczywiście zawsze wie co się dzieje w pobliżu miejsca, w którym pozostawił wciągnięte rzeczy / osoby. Przykładowo wolał bym wiedzieć, jak coś ma zaatakować rannych towarzyszy, których transportuje do szpitala, bądź zakładnikami, łupami itd.
A mógł bym wyciągnąć ewentualne potworki do naszego świata, by się z nimi pobawić, bądź zostawić jako towarzystwo goniącym mnie zbójom ?

Powtarzacie ciągle o tym soczku z owocu. A zauważył ktoś, że wydarzenia w historii są urwane ? Rozpoczyna się eksperyment, a w następnej chwili mamy dziurę w ziemi będącą pozostałością po laboratorium i Yoarashi'ego leżącego półprzytomnie na ziemi. Małe niedomówienie pozostawione, by postać miała się nad czym zastanawiać, co się wtedy stało, miała przebłyski z tamtych wydarzeń, ale nie pamiętała w pełni co i jak.

Możemy dalej prowadzić polemikę na temat mocy postaci, ale mi jakoś zbytnio na niej nie zależy, ot, chciałem przetestować jak by się to nadawało do gry, bo czegoś takiego jeszcze nie robiłem. Nieraz ciekawe motywy okazują się bardzo kiepskie w praktyce.
Mam parę innych pomysłów na zdolności, w tym zrobienie wojownika, bez żadnych owocowych mocy. W końcu tu chodzi o grę, nie kokszenie mocą, prawda ?

@ Shater
Morska woda normalnie. Jak wpadnie więcej niż połową ciała, to już nie ucieknie. Może przez nią przenikać i latać w niej w stanie niematerialnym. Obiekty zamoczone w niej więcej niż w połowie uderzą go i są nie do wchłonięcia.
O to ci chodziło ?

Zmieniona troche postać, większość historii ta sama, zmieniona końcówka, nieco charakter, zmienione zdolności.


Imię: Yoarashi

Nazwisko: Kiriharu

Płeć: Mężczyzna

Wiek: 19 lat

Wygląd: Wysoki i wysportowany młodzieniec o średniej długości, kruczoczarnych włosach w wiecznym nieładzie, opadających na czoło i oczy. Na jego ramionach spoczywa skórzana kurtka dzieląca barwę z nocnym niebem, a tors okrywa lniana koszula o luźnym kroju. Na nogach czarne spodnie z wytrzymałego materiału i solidne, traperskie bury, na biodrach nosi szeroki, wykonany z grubej skóry pas, tego samego kolorytu co kurtka i spodnie. Na dłoniach nieco już stare, skórzane rękawice, które kryją wszystkie palce po za wskazującymi, całe dłonie i sięgają aż do połowy ramienia.
Porusza się krokiem wolnym i spokojnym, bez cienia wahania. Spogląda na przechodniów ciemnoszarymi oczyma, które zazwyczaj w połowie kryją się pod powiekami, co daje jego spojrzeniu dosyć niepokojącego wyrazu. Nieczęsto się uśmiecha, a ci nieliczni, którzy go znają wiedzą, iż zwykle zwiastuje to coś niedobrego. Wizerunku dopełnia głęboki ton jego głosu, w którym nie pojawiają się fałszywe dźwięki zdradzające co kryje jego wnętrze.

Charakter: Chłodny i zdystansowany, powściągliwy i minimalistyczny w działaniu. Ironiczny, a czasami do bólu szczery, myślący o własnych korzyściach. Nienawidzi, gdy ktoś narzuca mu swoją wolę, chyba, ze zgodna jest z jego przekonaniami, bądź może pomóc mu w osiągnięciu czegoś, czego chce. Przy tym dumny i mściwy, nie cierpi kiedy zakłóca się jego spokój, a ma to niekiedy dosyć szerokie znaczenie.
Nieczuły na obraz bólu i rozpaczy, jednak radość i nadzieja również zdają się do niego nie docierać. Zimny realista, zawsze kalkulujący ryzyko, potencjalne zyski i straty. Jeżeli nie widzi szans na wykonanie jakiegoś zadania, pozostawi swych towarzyszy samotnych. Choć zdarza się, iż niemożność odwiedzenia kompanów od ruszenia do działania, skłania go do ruszenia z nimi. Nim jednak to zrobi, będzie obserwował z odległości ich poczynania, wkraczając dopiero wtedy, gdy stwierdzi, iż radzą sobie na tyle dobrze, by z jego pomocą zdołali osiągnąć cel. Nie wierzy w przyjaźń, a jedynie dążenie do wspólnego celu. Nie przepada za licznym towarzystwem, ale zdarza mu się spontanicznie nawiązać jakąś znajomość, niespodziewanie zrobienie pierwszego kroku ku poznaniu kogoś, kto wedle jego kryteriów okaże się interesujący.

Pochodzenie: East Blue - Gecko, nie jest to miejsce jego urodzenia, a raczej odrodzenia.

Bele: 10 000

Szatański owoc: Brak

Historia Postaci:
Po raz kolejny, bezkresny nieboskłon został przesłonięty szatą Boga. Tego który zsyłał na ziemię deszcz życia, który nadawał pęd wiatru i blask płomieniu. Na skryte w burzowych obłokach niebiosa spoglądał wychudzony chłopiec, o brudnych, czarnych włosach. Siedział on w koncie pokoju, a w zasadzie celi. Okryty łachmanami, zmarznięty i obolały od siedzenia na kamieniach. Taki bowiem był żywot niewolnika, własności swego pana, sługi.
Nie wiedział ile miał lat, jego towarzysze mówili iż osiem, jednak on nic z tego nie rozumiał. Nie potrafił czytać, pisać czy liczyć. Był po prostu narzędziem dla swego właściciela. Sprzątał izby, czyścił zagrody, ot wykonywał to co inni niewolnicy. Wraz z nim na tych pokrytych piaskami ziemiach żyło trzydzieści innych sług pana. Jednak tak było przed wieloma dniami, gdy był o wiele mniejszy. Teraz ich liczba zmniejszyła się do zaledwie dziesięciu. Zabierano ich w nocy, bez słów czy tłumaczeń. Zwyczajna, brutalna siła. Lecz czy można być brutalnym wobec narzędzi ? Raz zabrani już nie wracali, niezależnie czy byli to mężczyźni, kobiety, czy dzieci jak on sam.
W końcu jednak musiał nadejść czas i na niego. Jak i innych, przybyli po niego w porze gdy słońce skryło swe oblicze za horyzontem. Nie opierał się, nie było sensu i dobrze o tym wiedział. Gdzie zostanie zabrany ? Tego nikt mu nie powiedział. Zarzucono mu worek na głowę, skrępowano kończyny i wrzucono do ciasnej skrzyni. Głosy mówiły niezrozumiałym językiem, szybko i nerwowo.
Gdy ponownie ujrzał światło, przed jego oczyma rozpościerał się niezwykły obraz. Pozbawione skazy niebo, tak czyste jak nigdzie indziej. Do płuc dotarło powietrze rześkie jak jeszcze nigdy w jego życiu. Było jednak coś jeszcze...

- Heeeeej ! Ciągnąć te liny wy parszywe szumowiny ! - krzyk rosłego mężczyzny zakończył strzał bata. Akompaniował mu wszechobecny szum wody i odległe głosy zaintrygowanych mew. Mały chłopiec stał teraz na pokładzie niewielkiego statku, który to miał za zadanie przemycić go do nowego świata. Przemycić, jak i innych niewolników, będących żywym towarem.
- Na co się gapisz brzdącu ! - wrzasnął ciemnoskóry dozorca - Chcesz bym wyrzucił cie za burtę, czy przerobił na żarcie dla reszty tych bezwartościowych kundli !? Siadaj na ławie i do wiosłowania, zanim ci nogi połamię !!
Łysy mężczyzna, o jednym oku przesłoniętym opaską. Tak prezentował się ich dręczyciel. W ręku bat, a ramie przepasane materiałem trzymającym kilka sztyletów.
Miał dostać się do nowego świata. A raczej zostać tam sprzedanym. Bezimienny chłopiec zasiadł gdzie mu kazano. Nogi zakuto w kajdany, które jednak były zbyt duże by go utrzymać, tak wiec ramiona przywiązano mu sznurem do wioseł.
Kolejne dni i noce spędzał w tym samym miejscu, w słońcu i skwarze, przeplatanym chłodem nocy.

Tak właśnie ośmioletni niewolnik dostał się do świata, w którym to królowali ci kryjący się w cieniach. Lecz szczęście jednego jest nieszczęściem drugiego. Sprzedany został na targu, jak każdy inny towar. Jednak nie do " każdego lepszego " właściciela. Bowiem osobnik jaki go " nabył " wyróżniał się spośród swych rodaków niezwykłą jak na owe czasy profesją - był badaczem Diabelskich Owoców.
Jak kiedyś został umieszczony w zamkniętym pomieszczeniu. Lecz teraz nie miał okazji oglądać nieba nawet poprzez zasłonięte kratami okna. Ulokowany został w zimnym i ciemnym lochu. Teraz to czas pomiędzy kolejnymi pobytami w celi przerywany był jedynie eksperymentami.
Jednak jego właściciel nie był jedynie żyjącym na najniższym szczeblu społeczeństwa szaleńcem. Nie traktował swego obiektu doświadczalnego jak kupy mięsa, lecz jak byt myślący i czujący. By porozumieć się z dzieckiem nauczył go pisać i czytać, przekazał mu wiedzę na temat technologii i już znanych Owoców w stopniu na tyle wysokim, by ten mógł udzielać mu odpowiedzi na temat swych odczuć podczas niezliczonych testów. W zasadzie był dla niego jak ojciec.
Przez lata służył mu jako obiekt doświadczeń, ale również jako pomocnik i towarzysz rozmów. Z wolna pomiędzy panem, a sługą nawiązała się swoistego rodzaju więź przyjaźni. Jednak jak by na to nie spojrzeć, wciąż pozostawał jedynie obiektem doświadczalnym.

Dziesięć lat minęło. Niewolnik, dzieciak z wolna przerodził się w młodzieńca będącego czeladnikiem u swego właściciela, a w końcu i mentora. Wciąż jednak jego ciało było przedmiotem eksperymentów. Próby dawkowania Diabelskich Owoców, dla sprawdzenia ich mocy bez marnowania całości skończyły się zgubą dla wielu przed nim, dlatego też, w jego przypadku badacz był ostrożniejszy. Zmiany jakie w nim zaszły nie kwalifikowały go już do miana człowieka, lecz tak właściwie, nigdy takiego nie miał. Nigdy nie przestał być niewolnikiem, czyjąś własnością. Pomimo przyjaźni ze swym panem, dobrze znał swoje miejsce. Był teraz połowicznie wolny. Mógł poznawać świat wokół siebie, jednak zawsze pozostawał narzędziem tego, kto kupił go przed laty na targu.
Jego pan pragnął nieśmiertelności, a prowadzone na noszącym teraz imię Yoarashi eksperymenty miały mu pomóc ją osiągnąć. W świecie istniało wiele dziwnych tworów, rzekomo diabelskiego pochodzenia. Nikt nie wiedział skąd tak na prawdę brały się w naszym świecie, lecz były coraz częściej odnajdywane i sprzedawane. Większość eksperymentów przeprowadzana była na zwierzętach, bądź nieco bardziej inteligentnych bestiach. Jednak od nich nie można było dowiedzieć się jak przebiegała przemiana, co czuły przy różnych porcjach specyfiku tworzonego z owoców. Dlaczego by więc do takiej przemiany nie wykorzystać człowieka ? To właśnie miało czekać młodzieńca o oczach barwy ciemnego błękitu.
Jednak jego pan wiedział iż istoty z krwi i kości nie ważne jak trwałe mają limit swojego istnienia. Ciało niszczeje, a odtworzyć je bardzo ciężko. Dlatego też, w podziemiach swego laboratorium postanowił przemienić to co słabe i łatwe do zranienia w coś twardego i niewzruszonego...  Człowiek ten był stary, już pięć dekad minęło od kiedy usunął się w cień świata wojen pomiędzy piratami i marines. Lecz te lata nie przeminęły mu na bezczynności, a na badaniach, których owoc miał zebrać właśnie teraz.
Ponownie jak co kilka tygodni umieścił swój ludzki obiekt doświadczalny w szklanej tubie. Podziemia jego siedziby bogate były w zbiory różnego rodzaju stworzeń, od pospolitych do tych, których legenda sięgała niemal tej smoków. Jakże człowiek głupi jest próbując manipulować taką mocą.
Naukowiec wiedział, że odpowiednio rozcieńczony sok Owocu, może ujawnić jego moc w osobie, której zostanie podany. Do tego, nie zniszczy to samego obiektu pożądania, dzięki czemu w razie potwierdzenia wyników wcześniejszych badań, sam będzie mógł z niego skorzystać. Dwie dekady zajęło mu opracowanie metody pozyskiwania Diabelskiego Nektaru. I właśnie w ten dzień pragnął wykorzystać to czego się nauczył, a pierwszym jego dziełem miał być ten, który przez lata awansował z worka ciała i kości na jego ucznia. Chyba będzie to odpowiednia zapłata za wszystko co dla niego zrobił...

Ludzie tłumnie zbierali się wokół rumowiska. Wzbijający się wysoko ku niebu słup dymu widoczny był nawet zza gór. Krzyki ludzi, spanikowany motłoch. Ranni i poszkodowani mieszkańcy nadmorskiego miasteczka. Taki był efekt tego eksperymentu. Ulokowany na uboczu dom starego badacza zmienił się teraz w okopcony lej, pełen palących sie jeszcze zgliszczy. Ale zaraz... Dlaczego Yoarashi widział to wszystko jakby z oddali ?
Rozejrzał się uważnie dookoła. Obraz wciąż jeszcze rozmazywał się przed jego ciemnymi oczyma. W ramionach trzymała go jakaś kobieta. drżała, jakoby ze strachu. Mówiła coś, nieustannie powtarzała by się nie bał, że wszystko będzie dobrze. Ale dlaczego ? Wiele myśli wirowało teraz w głowie młodzieńca. Uniósł się lekko do pozycji siedzącej. Co się stało ? Nic nie pamiętał... Spojrzał po sobie, większość jego ciała umazana była krwią, liczne rany od odłamków i poparzenia, lecz nic z tego nie czuł. Znów naszła go senność, nie potrafił się jej oprzeć, objęła go łagodnie, odsyłając jaźń do krainy marzeń.

Tak właśnie rozpoczęła się jego historia jako istoty wolnej. Ze zgliszczy udało mu się wydobyć część notatek jego ostatniego pana, wynikało z nich, iż nie był on jedynym, który pragnął znaleźć sposób na powielenie mocy owocu, zapanowania nad nią. Niestety, zapiski były zbyt zniszczone, by mógł odczytać z nich informacje o współpracownikach. Pewnym było jedno, zamieszane były w to wszystko zarówno organizacje powiązane z rządem, jak i te działające w podziemiu. Było też coś jeszcze. Informacje o ponad trzech setkach niewolników, którzy zginęli podczas eksperymentów. Ktoś mu powiedział, że musi znaleźć sobie cel w życiu. Teraz już go miał, odnajdzie i unicestwi łowców niewolników, a wraz z nimi tych, którzy z nimi współpracują. Już nikt, nigdy nie skrępuje go i nie odbierze wolności.

Został przyjęty do społeczności małego miasteczka, w którym spędził ostatnie lata, a właściwie nigdy nie poznał. Nie czuł doń większego przywiązania, lecz z czasem pojawił się w nim pewien sentyment do jego spokojnej atmosfery. Dostał mały pokoik w zajeździe, a utrzymywał się pomagając mieszkańcom przy ich pracach. Wszystko było by dobrze, gdyby nie pojawiający się tutaj piraci, burzący pokój jaki panował w niewielkiej osadzie. Mówili, że to oni są na prawdę wolni, że nic ich nie ogranicza, ani prawa lądu, ani morza. Jednak nie wiedzieli, że znajdzie się ktoś, kto na tej podstawie uzna, iż w takim układzie nie są oni również przez nie chronieni.

- Hej kobiecino, podaj no jeszcze jadła i parę butelek ! - zawołał gruby mężczyzna okryty barwionym na jasny brąz, skórzanym płaszczem. Bulwiasty nos i okrągła twarz, którą porastała gęsta broda już były zaczerwienione, jego nerwowe ręce co chwila łapały za rękojeść pistoletu.
- Tak tak, już idę ! Niech tylko pan nie spije się za bardzo, jeszcze zrobi pan sobie krzywdę - drobna służka przyniosła zamówienie i postawiła na stole. Wielka pieczeń i butelka bimbru. Opryszek natychmiast zabrał się do opychania, nie zwracając uwagi na innych.
- Proszę pamiętać, że nie dajemy nic na kredyt, będzie pan musiał uregulować rachunek i lepiej zrobić to nim wypije się zbyt dużo.
- A co mnie to obchodzi ! - krzyknął otyły jegomość, odganiając dziewkę ruchem dłoni.
- Nie będzie pan miał tu wstępu, jeżeli narobi sobie długów ! - pracownica skromnej tawerny oparła dłonie na stole. gniewnie spoglądając na nieposłusznego klienta.
- A kto mi zabroni ? Jesteście tylko wieśniakami, piraci ciągle tu zaglądają, nie spalili tego miejsca tylko dlatego, że jesteście posłuszni i nie robicie hałasu !
- Za to ty robisz go zbyt duża ... - zabrzmiał spokojny, nieco znużony głos.
- Który to !? - mężczyzna natychmiast wstał, sięgnął po broń i trzymając ją przed sobą, począł rozglądać się za śmiałkiem.
- Dobyłeś broni, to zabronione tutaj - ponownie odezwał się młodzieniec, siedział przy stoliku w rogu, z rozłożoną przed sobą gazetą. Nie raczył nawet spojrzeć na nieokrzesanego przybysza.
- Znalazł się bohater, co !? Chcesz bronić swoich przyjaciół i przyjaciółeczek !? - pirat wymierzył pistolet w bruneta.
- Bohater ? - powtórzył młodzieniec, unosząc wzrok na nieprzyjemnego jegomościa. - Przyjaciele ? - dodał mrużąc powieki. - Nie wiem o czym mówisz.
- Przestańcie ! - jasnowłosa dziewczyna stanęła przed bandytą, pewnie i bez strachu.
- Proszę, kobieta cię ratuje ! - zakpił brodacz i bezpardonowo odepchnął kelnerkę od siebie. Jej drobne ciało upadło na krzesło, wraz z którym runęła na podłogę. - Kolejna śmiała !? - zawołał, spoglądając na przestraszoną służkę i mierząc w nią bronią. - Mam ci odstrzelić łeb !? Co !?
Wtem, odgłos kroków oderwał jego uwagę od bezbronnej niewiasty. Uniósł wzrok, tuż przed nim stał czarnowłosy młodzieniec. Przyglądał się mu na wpół przymkniętymi oczyma, z wyższościa i pogardą, spojrzeniem, które kierowało się straceńcom.
- Na co się tak gapisz, pieprzony gnojku !? - oprych poderwał lufę broni, kierując ją w pierś zuchwałego bruneta. Tego już było za wiele, rozwali go, tą kelnerkę i każdego, kto mu wejdzie w drogę !
Trzask ! Jakiś przediot odbił sie od podłogi i uderzył w nogi pobliskiego stolika. Lecz to nei było ważne dla okrytego skórzanym płaszczem mężczyzny, a dojmujący ból jaki sparaliżował jego dłoń. Zacisnąl żęby i kątem oka spojrzał na rękę. Nie trzymał już pistoletu, palce jego były nienaturalnie powyginane, a skóra śródręcza naciagnięta do białości na paru wybrzuszeniach. Zdrową ręką złapał się za przegób i ryknął wściekle, gdy pomimo odurzenia alkoholem w pełni poczuł jak przesuwają się strzaskane kości. Jednak zamilkł niemal natychmiast, gdy uderzenie wierzchem zaciśniętej w pięść dłoni obróciło jego podbródek w prawo i pozbawiło przytomności. Oprych padł bez czucia na deski, wprost pod nogi jasnowłosej, która wstała i wygładziła sukienkę.
- Yoa, nie musiałeś tego robić - powiedziała z lekką urazą. - Ale tak czy inaczej, dziękuję, że mi pomogłeś.
- Pomogłem ? - zapytał chłopak z mieszanką zdziwienia i zniesmaczenia. - Nie miej złudzeń, zrobiłem to, bo wpierw zakłócił mój spokój, następnie wymierzył we mnie broń i nazwał waszym przyjacielem, a najgorsze było to, jak powiedział, że mnie chronisz.
- Umm... Rozumiem, a jak obiad ? - zmieniła dziewczyna temat, ale Kiriharu bez słowa minął ją i skierował do wyjścia.
- Zapłata jest na stole, jutro przyjdę o zwyczajnej porze.
- D-dobrze, miłego dnia... - słowa te skierowane były w powietrze, bowiem wysokiego młodzieńca nie było już w lokalu.

Podobne wydarzenia powtarzały się wielokrotnie. Przez lata, od kiedy był jeszcze bardzo młody, często wdawał się w utarczki z innymi. Miejscowe grupki rzezimieszków próbowały zmusić go do uległości, by stał się jak inni. Jednak osoba, która raz doświadczyła odebrania własnej woli nie podda się łatwo. Nie miał zamiaru być jak inni, nie da się skrępować. Niemal każdego dnia musiał walczyć, by móc zachować to, czym został tak niedawno obdarowany. Lecz co było przyczyną takiej postawy innych wobec niego ? Yoarashi był kiedyś wesołym chłopcem, przynajmniej na tyle, na ile mógł być niewolnik. W pierwszych chwilach wolności przepełniała go radość, lecz później nadeszła niepewność, cóż bowiem miał zrobić ? Był w obcym mu świecie, o ktorym nie wiedział praktycznie niczego, przeciez do tej pory był tylko narzędziem. Większość mieszkańców wioski z chęcią mu pomogła, jednak byli i tacy, którym jego obecność się nie podobała. Działo się tak ze względu na jego chłodną naturę, inny człowiek był dla niego jak przedmiot, choć jego podejście zmieniło się, gdy został uwolniony, to nigdy nie przestał myślec o innych jak o nic nie znaczących jednostkach. Było coś jeszcze. Fakt, iż jego osoba powiązana była z ludźmi zajmującymi się badaniami Diabelskich Owoców i eksperymentami na ludziach powodował, iż mogli oni zjawić się w spokojnej wiosce i przemienić ją w piekło. Tragiczny koniec jednego z nich na pewno przyciągnął ich uwagę, a tym bardziej czynił to ostatni żywy obiekt doświadczalny. Choć nie uzyskał żadnych mocy owocu, to jego ciało nosiło ślady niezliczonych testów, było jak skarbnica wiedzy dla tych, którzy wiedzieli czego szukać. Sam Yoarashi dobrze o tym wiedział, świadom był, że mieszkańcy wydadzą go, gdy tylko pojawi się niebezpieczeństwo. Nie istniała prawdziwa przyjaźń, wszyscy trzymali się razem tak długo, jak mieli wspólny cel. A i on miał swój własny, który czekał na realizację...


Wyposażenie:
Barwiona na biało drewniana maska zasłaniająca całą twarz, z dwoma otworami na oczy.
Ubranie jak w opisie - czarne materiałowe spodnie i skórzana kórtka, lniana koszula, długie rękawice, solidne, traperskie buty, szeroki, skórzany pas, mający z tyłu mocowania na tonfy.
Skórzany plecak, zwijane posłanie, śpiwór, blaszana miska oraz sztućce, bukłak z wodą, hubka i krzesiwo.
Nóż myśliwski.
Kompas.

2x Metalowa tonfa - specjalnie modyfikowana broń - długości pięćdziesięciu centymetrów, składana w połowie ( przedłużenie chowa się do środka, skracając ją do trzydziestu centymetrów ), wewnątrz schowany ciężarek z kolcami na metrowym łańcuchu, uwalniany przekręceniem pierścienia na uchwycie ( można go odłączyć od broni w ten sam sposób ), w powierzchnię wmontowane trzucentumetrowe kolce( 2 rzędy po 10 ), które odchylają sie od broni pod kątem sześćdziesięciu stopni po wciśnięciu przycisku w uchwycie ( tak samo chowa się je ). Z krótszej części tonfy, służącej zwykle jako osłona dłoni, dokładnie z jej zakończenia, wysuwa się pięciocentymetrowy kolec, dzieje się to po naciśnięciu na przycisk ulokowany na czarnym elemencie łączącym ( w ten sam sposób chowa się go ).

Status społeczny:  Wolny strzelec


Zawód: Wyuczony: Kucharz, Wykonywany: Łowca Nagród

Specjalne Ataki:
Senpuu - wir - Yoarashi z zawrotną prędkością obraca trzymaną w dłoni tonfą, po czym uderza gdy jej koniec skierowany jest w stronę celu, połączona siła ciosu i pędu broni pomnaża moc ataku.

Akasenpuu - czerwony wir - użytkownik wypuszcza z tonf ciężarki na łańcuchach. Podobnie jak wcześniej, zaczyna obracać swą bronią, co nadaje kolczastemu obciążnikowi ogromnej siły uderzenia. W przypadku trafienia człowieka, czy innego zwierzęcia, zazwyczaj kończy się to gruchotaniem kości i rozrywaniem ciała, krew na obciążniku, a czasami nawet i na łańcuchu, barwi je na czerwono. Gdy wirują, widoczna smuga ma właśnie ciemnoczerwony odcień.
Po za uderzeniem ciężarkiem, technika może być użyta do pochwycenia jakiegoś obiektu, oplątania go łańcuchem, po czym można przyciągnąć go do siebie, bądź w drugą stronę.

Haki
Kenbunshoku Haki - technika ta pozwala wyczuwać obecność innych, nawet gdy są dobrze ukryci, bądź zbyt daleko by ujrzeć ich normalnie. Przy odpowiednio wysokim poziomie opanowania, użytkownik jest w stanie przewidiwayć ruchy przeciwników, krótko przedtym jak ci je wykonają, czyniąc ataki o wiele łatwiejszymi do uniknięcia. Przepowiednia ta pojawia się w umyśle użytkownika jako obraz tego, co przeciwnik zrobi, oraz obrażenia jakie by poniósł gdyby atak trafił. Technika ta nie daje możliwości przewidzenia całkowicie losowych ataków, jak np. toru odbijających się od ścian gumowych pięści Luffy'iego. Nie można też przewidzieć ataków przypadkowych. Technika nie czyni użytkownika szybszym.

- Dzięki tej technice, Yoarashi zdolny jest do przewidywania i wyczuwania nadchodzących ataków, co daje mu również możliwość skutecznego reagowania na ciosy, których normalnie nie dało by się uniknąć, jak te wykonane z ukrycia, czy ślepych punktów użytkownika. Jego reakcje stają się znacznie szybsze, wręcz intuicyjne. Aktualnie nie jest ona u niego zbyt mocno rozwinięta i używa jej raczej nieświadomie, bowiem nie miał go kto tego nauczyć. Mimo wszystko, dzięki własnemu talentowi, wciaż rozwija ten dar.

Busoshoku Haki - drugi typ Haki, który umożliwia wykorzystanie wewnęrznej energii do utworzenia niewidzialnego pancerza wokół siebie. Pozwala to uchronić się przed atakami, które w normalnych wypadkach mogły by poważnie zranić. Jedynie wyjątkowa siła fizyczna może przewyższyć tą obronę. Naturalnie, pancerz ten może być równiez użyty do wzmocnienia ataków, a nawet do pokrycia nim broni, co znacznie zwiększa jej efektywność. Każdy atak wzmocniony Busoshoku Haki uderza niesamowicie mocniej niż normalnie. Kuja używała Haki do wzmocnienia swych strzał, które w ten sposób mogły przebić lity kamień.
Ten typ Haki pozwala również ominąć moce użytkowników Diabelskich Owoców, co umożliwia dotnięcie ciał wykonanych z różnych substancji, niezależnie od ochrony jaką zapewnia owoc, jak to jest w przypadku zmiennych ciał użytkowników Logii. Nie blokuje to ich mocy, lecz daje możliwość zaatakowania bezpośrednio ich fizycznego ciała.

- Obecnie Yoarashi zdolny jest wzmocnić swe ciało do tego stopnia, iż ciosy zdolne kruszyć i przebijać ceglane mury nie robią na nim większego wrażenia. Zakończyć się one mogą obtarciami i zadrapaniami, lecz oczywiście, ma się to tylko wobec atakówgołymi rękoma, bądź orężem nie ostrym. Kule z pistoletów i karabinów przebijają tą osłonę, lecz nie wyrządzają poważniejszych szkód, jeżeli zostały wystrzelone przynajmniej z pięciu metrów ( obniża obrażenia broni palnej o jedną kategorię). Dodatkowo ból z ran jest zmniejszony, gdy na prawdę się zaweźmie, jest w stanie walczyć dalej, w stanie w którym większość ludzi dawno straciła by przytomność.
Z drugiej strony, jego ciosy mają dość mocy, by przebić pół metrowy ceglany mur. Przy użyciu tonf, destrukcyjna siła jeszcze wzrasta, wybić w ścianie otwór, przez który da się swobodnie przejść, to kwestia jednego bądź dwóch ruchów.

W obu przypadkach użycia Haki, dzieje siię to raczej bez jego wiedzy. Moce te są pobudzane do działania siłą jego woli, jego przekonaniem, czy po prostu gniewem, również ich moc od tego zależy. Powyższe możliwości to jedynie początek, bowiem teoretycznie, może on je rozwijać bez granic.


Haoshoku Haki - typ Haki pozwalający zdominować siłą swojej woli, wolę innych, co w większości wypadków powoduje utratę przytomności słabszych osób. Im potężniejsze nasze Haki, tym silniejszych osobników możemy pokonać bez walki, czy też pozbawić przytomności większa grupę osób. Bardziej doświadczeni użytkownicy potrafią wybrać konkretne osoby, na które ma zadziałać ich moc, bez powodowania efektów wśród otaczajacych ludzi.

- Akui - zła intencja - Yoarashi nie używa Haki w pełni możliwości, nawet w połowie. Ostatni typ Haki pozwala mu emanować jego złą, czy raczej zabójczą intencję. Zależnie od tego jak bardzo jest zdeterminowany, czy żądny zemsty, chce unicestwić kogoś, może spowodować, iż jego wściekłość zostanie odczuta przez osoby wokół. Powoduje to strach, drżenie, niekiedy nawet uczucie duszności i ból, przy większym natężeniu, osoby wokół otrzymują wizję tego, co chce z nimi zrobić ciemnowłosy młodzieniec, a to wywołać może prawdziwe przerażenie. Odczucia te nie są całkowicie autentyczne, lecz dają pojęcie, jak bardzo niebezpieczny jest w tej chwili Yoarashi. Nawet bardzo doświadczeni wojownicy, choć nie poddadzą się strachowi, mogą odczuć niepokój, mieć problemy z koncentracją, widząc, jak mimo ran, mimo możliwego piekła rozpętanego wokoło, ich przeciwnik bez najmniejszych obaw wciąż prze na przód, a jego żądza zabijania wciąż rośnie. Jest to jedyne użycie Haki które opanował, a w zasadzie które potrafi powstrzymać, by owa zła aura została stłumiona. Po za ukazaniem innym swej chęci zabijania, wraz z jej wzrostem, siła samego użytkownika zdaje się rosnąć, wzmacnia ona dwa poprzednie typy Haki. Krótko mówiąc, im bardziej chce kogoś zabić, tym bardziej niebezpieczny się staje.

Ostatnio edytowany przez Yoarashi (03-01-2012 15:18:00)

Uaktualnienie

Specjalne Ataki:
Senpuu - wir - Yoarashi z zawrotną prędkością obraca trzymaną w dłoni tonfą, po czym uderza gdy jej koniec skierowany jest w stronę celu, połączona siła ciosu i pędu broni pomnaża moc ataku.

Akasenpuu - czerwony wir - użytkownik wypuszcza z tonf ciężarki na łańcuchach. Podobnie jak wcześniej, zaczyna obracać swą bronią, co nadaje kolczastemu obciążnikowi ogromnej siły uderzenia. W przypadku trafienia człowieka, czy innego zwierzęcia, zazwyczaj kończy się to gruchotaniem kości i rozrywaniem ciała, krew na obciążniku, a czasami nawet i na łańcuchu, barwi je na czerwono. Gdy wirują, widoczna smuga ma właśnie ciemnoczerwony odcień.
Po za uderzeniem ciężarkiem, technika może być użyta do pochwycenia jakiegoś obiektu, oplątania go łańcuchem, po czym można przyciągnąć go do siebie, bądź w drugą stronę.

Haki
Kenbunshoku Haki - technika ta pozwala wyczuwać obecność innych, nawet gdy są dobrze ukryci, bądź zbyt daleko by ujrzeć ich normalnie. Przy odpowiednio wysokim poziomie opanowania, użytkownik jest w stanie przewidiwayć ruchy przeciwników, krótko przedtym jak ci je wykonają, czyniąc ataki o wiele łatwiejszymi do uniknięcia. Przepowiednia ta pojawia się w umyśle użytkownika jako obraz tego, co przeciwnik zrobi, oraz obrażenia jakie by poniósł gdyby atak trafił. Technika ta nie daje możliwości przewidzenia całkowicie losowych ataków, jak np. toru odbijających się od ścian gumowych pięści Luffy'iego. Nie można też przewidzieć ataków przypadkowych. Technika nie czyni użytkownika szybszym.

- Dzięki tej technice, Yoarashi zdolny jest do wyczuwania nadchodzących ataków, jest to przeczucie objawiające się tuż przed sięgnięciem go przez cios. Daje pojęcie o kierunku z którego nadchodzi zagrożenie, ale nic więcej.

Busoshoku Haki - drugi typ Haki, który umożliwia wykorzystanie wewnęrznej energii do utworzenia niewidzialnego pancerza wokół siebie. Pozwala to uchronić się przed atakami, które w normalnych wypadkach mogły by poważnie zranić. Jedynie wyjątkowa siła fizyczna może przewyższyć tą obronę. Naturalnie, pancerz ten może być równiez użyty do wzmocnienia ataków, a nawet do pokrycia nim broni, co znacznie zwiększa jej efektywność. Każdy atak wzmocniony Busoshoku Haki uderza niesamowicie mocniej niż normalnie. Kuja używała Haki do wzmocnienia swych strzał, które w ten sposób mogły przebić lity kamień.
Ten typ Haki pozwala również ominąć moce użytkowników Diabelskich Owoców, co umożliwia dotnięcie ciał wykonanych z różnych substancji, niezależnie od ochrony jaką zapewnia owoc, jak to jest w przypadku zmiennych ciał użytkowników Logii. Nie blokuje to ich mocy, lecz daje możliwość zaatakowania bezpośrednio ich fizycznego ciała.

- W przypadku Yoarashi'egp. jego ciało jest cały czas pod wpływem Haki, jednak na niskim poziomie. Daje mu to dużą wytrzymałość na zwykłe ataki, których jest w stanie znieść bez uszczerbku o wiele więcej niż zwykły człowiek, nawet silny i wytrenowany. Poziom ochrony jaki zapewnia mu ten swoisty pancerz zmienia się wraz z siłą emocji jakie w nim tkwią. Im mocniejsze jego pragnienie zrobienia czegoś, a zazwyczaj jest to pokonanie kogoś, tym więcej Haki nasyca jego ciało.

W obu przypadkach użycia Haki, dzieje siię to raczej bez jego wiedzy. Moce te są pobudzane do działania siłą jego woli, jego przekonaniem, czy po prostu gniewem, również ich moc od tego zależy. Powyższe możliwości to jedynie początek, bowiem teoretycznie, może on je rozwijać bez granic.


Haoshoku Haki - typ Haki pozwalający zdominować siłą swojej woli, wolę innych, co w większości wypadków powoduje utratę przytomności słabszych osób. Im potężniejsze nasze Haki, tym silniejszych osobników możemy pokonać bez walki, czy też pozbawić przytomności większa grupę osób. Bardziej doświadczeni użytkownicy potrafią wybrać konkretne osoby, na które ma zadziałać ich moc, bez powodowania efektów wśród otaczajacych ludzi.

- Akui - zła intencja - Yoarashi nie używa Haki w pełni możliwości, nawet w połowie. Ostatni typ Haki pozwala mu emanować jego złą, czy raczej zabójczą intencję. Zależnie od tego jak bardzo jest zdeterminowany, czy żądny zemsty, chce unicestwić kogoś, może spowodować, iż jego wściekłość zostanie odczuta przez osoby wokół. Powoduje to strach, drżenie, niekiedy nawet uczucie duszności i ból, przy większym natężeniu, osoby wokół otrzymują wizję tego, co chce z nimi zrobić ciemnowłosy młodzieniec, a to wywołać może prawdziwe przerażenie. Odczucia te nie są całkowicie autentyczne, lecz dają pojęcie, jak bardzo niebezpieczny jest w tej chwili Yoarashi. Nawet bardzo doświadczeni wojownicy, choć nie poddadzą się strachowi, mogą odczuć niepokój, mieć problemy z koncentracją, widząc, jak mimo ran, mimo możliwego piekła rozpętanego wokoło, ich przeciwnik bez najmniejszych obaw wciąż prze na przód, a jego żądza zabijania wciąż rośnie. Jest to jedyne użycie Haki które opanował, a w zasadzie które potrafi powstrzymać, by owa zła aura została stłumiona. Po za ukazaniem innym swej chęci zabijania, wraz z jej wzrostem, siła samego użytkownika zdaje się rosnąć, wzmacnia ona dwa poprzednie typy Haki. Krótko mówiąc, im bardziej chce kogoś zabić, tym bardziej niebezpieczny się staje.