Po chwili z tłumu wychynął młody chłopak, który na oko miał z dziesięć, może dwanaście lat. Dłubiąc w nosie stwierdził krótko.
- Steven zabrał, ale jego tu nie ma...
Po czym wyjął radośnie z nosa gluta i cisnął go gdzieś w powietrze, samemu szczerząc się jak idiota.

Westchnienie bosmana pozbawiło dwie stojące przy nim osoby najpierw powonienia, a potem przytomności. Dwie osoby wiły się w konwulsjach poczuwszy destylat zmieszany z odorem paszczy mężczyzny. Po chwili tłum przeraził się nie na żarty, ale po chwili zza zgliszczy wypadł nieco chuderlawy gostek ze wspomnianym plecakiem na plecach. Miał na sobie podartą koszulinę i złachane spodnie, a buty... Jakie buty? Na boso biegał, w momencie też gdy usłyszał co Rud ma do powiedzenia - puścił się biegiem gubiąc niektóre części sprzętu z plecaka. Młody chłopak spojrzał w jego stronę i wskazał ogluconym palcem
- O! To Steven!

Cóż tu dużo mówić, ekspert od strzelania i młody ekspert od ucieczek. Młody padł na glebę akurat w momencie, gdzie zaczynała się skarpa i zniknął bosmanowi z oczu, gdy tylko kilka pierwszych kul świsnęło tuż obok niego... Ta sytuacja zaczynała wymykać się spod kontroli, a mały dał drapaka na dół - widać nie pozostało nic innego jak udać się w pościg.

Kiedy Rude nadbiegł nad skarpę zauważył, że to jednak była dość spora wysokość. Chłopak leżał na ziemi, jakieś dziesięć metrów w dole, nie ruszał się, a części leżały obok niego, plecak zaś znajdował się na jego plecach - wciąż. Po krótkiej ocenie sytuacji, można było dojść do wniosku, że niemożliwym było z tym sprzętem spaść w to samo miejsce i nic sobie nie zrobić.

Powoli schodził na dół trzymając się krawędzi - to patrząc w dół na młodego. Patrzył, schodził, patrzył, schodził... Nagle patrzył... A tu łachudry nie ma! Musiał się za długo zagapić i gówniarz zdążył dać drapaka gdzieś w dalsze uliczki miasteczka. To było dopiero irytujące przeżycie. Po ilości rozrzuconej amunicji i części można było poznać, że sam plecak jest już w dość kiepskim stanie, ale się trzyma. W pewnej chwili spod ręki bosmana urwał się kamień, a on wraz ze swoim szmelcem potoczył się w dół skarpy... Chmura kurzu, chwila napięcia, ale na szczęście wszyscy cali i zdrowi.

Pułapka, czy nie... Stała się rzecz, której nie przewidział sam rudzielec. Już wypadł zza zakrętu za którym zauważył uciekającego chłopaka, by nagle rozbić się... O ponad dwumetrowego mężczyznę o aparycji niedźwiedzia. Gnój cały pokryty był wymyślnymi tatuażami rodem z North Blue, a mordę miał zarośniętą prawie do torsu. Przypominał bardziej zwierzę niż jakiegokolwiek człowieka. Niczym zwalisty niedźwiedź stojący na dwóch łapach, za którym skrył się chłopak. Mężczyzna widząc jak Rude odbija się od niego i ląduje na tyłku z brzekiem stali odezwał się.
- O co chodzi?
Uniósł krzaczastą, czarną brew.

Mężczyzna sięgnął za siebie po czym wyciągnął młodego gnojka trzymając go za kołnierz koszuli. Masywne ramię gościa trzymało młodego wraz z ciężkim plecakiem tak - jak gdyby nie sprawiało mu to żadnej trudności.
- To chyba twoja zguba lisie. A ten złodziej to mój podopieczny.
Młody szybko wyślizgnął się z plecaka i koszuli, lądując na ziemi i uciekając w pobliską uliczkę tak prędko, że nie sposób by było za nim nadążyć. Plecak ciągle wisiał w powietrzu razem z koszulą trzymaną przez barczystego faceta.
- Jestem Grizz. Nie widziałem cię tu przedtem...